در این مطلب مشکلات بزرگ ظروف پلاستیکی از جمله ظروف یکبار مصرف برای ژله را بررسی خواهیم کرد.
هند به خاطر طعم های متنوع و انتخاب فراوان در غذاهای لذیذ کنار جاده معروف است.
هر شهر هندی میراث منحصر به فرد خود را دارد که با ارائه غذاهای بی نظیر خود در غذاهای خیابانی مشخص می شود.
بسیاری از فروشندگان نسل‌هاست که در تجارت غذاهای خیابانی فعالیت می‌کنند و صنایع دستی خود را برای ارائه نمایش‌های سرگرم‌کننده دراماتیک در حالی که دستور پخت‌های اصیل پدرانشان را سرو می‌کنند معمولاً در بشقاب‌های پلاستیکی یکبار مصرف هستند که بلافاصله پس از اتمام غذا دور ریخته می‌شوند.
این مفهوم به خوبی با سبک زندگی طبقه کارگر و نخبگان هندی مطابقت دارد، زیرا آنها در حین گذراندن روزهای خود برای یک لقمه سریع توقف می کنند.
از حدود 5600 تن زباله پلاستیکی که روزانه در هند تولید می شود، بخش بزرگی از پلاستیک یکبار مصرف در ردپای جمعی ما از کارد و چنگال ناهارخوری حاصل می شود: بشقاب های پلاستیکی، قاشق ها و چنگال هایی که با غذای ما سرو می شوند.
فروشندگان معمولاً کارد و چنگال یکبار مصرف را ترجیح می دهند زیرا در زمان زیادی که صرف تمیز کردن بشقاب می شود صرفه جویی می کند و به آنها امکان می دهد به مشتریان بیشتری به ویژه در ساعات اوج مصرف خدمات ارائه دهند.
صنعت فست فود سوخت بیشتری به آتش می افزاید و شرکت های مدرن تحویل غذا از تکنیک های بسته بندی مختلف استفاده می کنند تا محصولات خود را برای مشتریان جذاب تر کنند.
روش‌های جدید بسته‌بندی «ضد دستکاری» به شدت به پلاستیک‌ها وابسته هستند تا اطمینان حاصل شود که بسته‌ها قبل از تحویل باز نمی‌شوند. اگر چه دقت می شود که بسته بندی از حداقل مواد تشکیل شده باشد، اما همچنان بخش بزرگی از آن زیست تخریب پذیر نیست.
یافتن انبوه زباله‌های کوچک در فاصله‌ای نه چندان دور از این فروشندگان، که عمدتاً از بشقاب‌ها و ظروف ریخته‌شده توسط مشتریان تشکیل شده‌اند، یک منظره معمولی است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.